در طی بیش از سه سال گذشته در روزهای دوشنبه، با شهدای مجموعه سلامت فارس در طول سال های دفاع مقدس که در کنار خدمات پشتیبانی در جبهه های حق علیه باطل و خدمت به رزمندگان غیور میهن در بهداری ها و بیمارستان های صحرایی، شهدای گرانقدری را به این انقلاب تقدیم کرده اند، آشنا شدیم و این بخش با معرفی شهدای استان فارس ادامه یافت.

همچنین در ادامه با شهدای مدافع سلامت دانشگاه علوم پزشکی شیراز که در روزهای بحران کرونا، با از جان گذشتگی در سنگر سلامت، برای حیات بیماران جنگیدند آشنا شدیم و در ادامه نیز با شهدای مدافع حرم استان که در دفاع از حرم مطهر حضرت زینب(س) در سوریه به شهادت رسیدند و سپس با شهدای استان فارس آشنا شدیم.

این بخش از «همراه با شهدا» به  شهید «قاسم افراسیابی‌زاده»، از شهدای هشت سال دفاع مقدس استان فارس اختصاص دارد تا با زندگی و شخصیت این شهید والامقام، بیشتر آشنا شویم.

شهید «قاسم افراسیابی‌زاده»

تاریخ و محل تولد: پنجم فروردین سال 1345 در لار

تاریخ و محل شهادت: 15 اردیبهشت سال 1366 در جبهه شلمچه

شهید «قاسم افراسیابی‌زاده» پنجم فروردین سال 1345 در لار دیده به جهان گشود.

تحصیلات را در رشته اقتصاد تا مقطع دیپلم ادامه داد. در ایام جنگ تحمیلی راهی جبهه شد و علی رغم چندبار مجروحیت باز هم به جبهه رفت و سرانجام 15 اردیبهشت سال 1366 مصادف با ماه مبارک رمضان در جبهه شلمچه بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید.

پیکر پاکش در گلزار شهدای لار به خاک سپرده شد.

بخشی از وصیت نامه شهید «قاسم افراسیابی‌زاده»

متن وصیت:

«بسم الله الرحمن الرحیم

الَّذِینَ قَالُوا لِإِخْوَانِهِمْ وَقَعَدُوا لَوْ أَطَاعُونَا مَا قُتِلُوا ۗ قُلْ فَادْرَءُوا عَنْ أَنْفُسِکُمُ الْمَوْتَ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ. (آیه 168 آل عمران) کسانی که [از جنگ کناره گرفتند] و در خانه‌های خود نشستند و درباره برادرانشان گفتند: اگر از ما فرمان می‌بردند کشته نمی‌شدند. بگو: [چنانچه اختیار مرگ در دست شماست] پس مرگ را از خود دفع کنید، اگر راستگویید.

با سلام و درود به رهبر کبیر انقلاب اسلامی، آن پیر جماران آن بُت شکن زمان و بزرگ قرن و با سلام و درود به روان پاک شهیدان گلگون کفن.

اینجانب قاسم افراسیابی زاده وصیت خود را می‌نویسم:

نخست چند کلمه‌ای با پدر و مادرم:

سلام عرض می‌کنم بر تو پدر عزیز و مادر گرامی.

پدر و مادری که تا به حال پشتوانه انقلاب اسلامی بوده‌اید و هستید.

پدر و مادری که خودتان با دست خود فرزندتان را در این راه می‌دهید.

پدر و مادری که همیشه و در همه حال آماده ستیز با دشمن بوده و هستید.

سلام بر شما پدرم و مادرم اگر من در این راه شهید شدم وظیفه شما گریه کردن نیست، چون که با گریه و ناله کردن من زنده نمی‌شوم؛ پس وظیفه شما در این برهه از زمان این است که این راهی است که عاقبت خوشبختی دارد و چون که این راه، راه حسین علیه السلام است و چه راهی بهتر از راه حسین علیه السلام می‌توان یافت.

پس پدر و مادر گرامی اصلاً بر من اشک نریزید و فقط برای همیشه پشتوانه انقلاب باشید و در حفظ آن بکوشید.»

پایان خبر